Γράφει ο Δημήτρης Καρέλης ΤΟ ΣΥΜΠΕΘΕΡΙΚΟ
Μια φορά και έναν καιρό, όπως θα λέγαμε ξεκινώντας ένα παλιό παραμύθι, ζούσε στον τόπο μας ένα «στοιχειό» με την μορφή ενός άγριου έγχρωμου γεροδεμένου ανθρώπου. Έτσι γεννήθηκε ένας μύθος, ένα παραμύθι, από τις παραξενιές και τα δημιουργήματα της φύσης. Στην περίπτωσή μας από μια σειρά μάλλον ηφαιστειογενείς τεράστιους βράχους βαλμένους λες από γιγάντιο χέρι, με απίστευτη ακρίβεια, δίπλα-δίπλα και που θυμίζουν ανθρώπινη πομπή!
Ο τόπος αυτός βρίσκεται ένα χιλιόμετρο νότια του χωριού μας, του Αϊ – Γιώργη, Δομοκού, πίσω από το λόφο και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, σε μια περιοχή που ο μύθος βάφτισε με τ΄ονομα του: ΣΥΜΠΕΘΕΡΙΚΟ!!!
Στα παλιά χρόνια όταν οι μετακινήσεις ήταν δύσκολες και χρονοβόρες ακόμα και σε μικρές αποστάσεις οι άνθρωποι με τα ζώα τους περνούσαν μέσα από δύσβατα μονοπάτια μεταφέροντας μ΄αυτά τα υπάρχοντά τους. Με τον ίδιο τρόπο τότε μετέφεραν και τα πατροπαράδοτα «προικιά» αμέσως μετά τον γάμο, από το σπίτι της νύφης στο σπίτι των νεόνυμφων.
Η ιστορία μας λοιπόν αναφέρει πως το «κακό στοιχειό» σταματούσε όποια γαμήλια πομπή καταπατούσε τα όρια του και ζητούσε από την νύφη να δώσει μια αστραπιαία απάντηση για κάθε αριθμό από το ένα έως το δεκατρία . Φυσικά δεν ήταν δυνατόν μέσα στο φόβο και το δέος μπροστά στον «ΑΡΑΠΗ» να απαντήσει όσο γρήγορα έπρεπε κι έτσι το «στοιχειό» τους πέτρωνε δημιουργώντας το «Πετρωμένο συμπεθεριό» που και σήμερα παραμένει αδιάψευστος μάρτυρας της παρουσίας του.
Η βασιλεία του στην περιοχή κράτησε πολλά χρόνια ώσπου κάποια ατρόμητη συντοπίτισσα μας, νύφη από το γειτονικό Ζαπάντι, που πήγαινε μετά τον γάμο της με τον γαμπρό και άλλους συγγενείς στο χωριό του, το διπλανό Παληοντέρβενο, σταμάτησε την θανατηφόρα δράση του.
Το «στοιχειό», εμφανίστηκε ως δια μαγείας μπροστά στο συμπεθεριό, έπιασε τα γκέμια του αλόγου του γαμπρού όπου ήταν και η νύφη ανεβασμένη και ζήτησε επιτακτικά τις απαντήσεις που ποτέ δεν πίστευε ότι θα πάρει!
Η νύφη μας όμως ψύχραιμη και δυνατή απάντησε με θάρρος μπροστά στους έντρομους φίλους και συγγενείς που είχαν «πετρώσει» πριν από την ώρα τους:
- ΕΝΑ ; - Ένας είναι ο Θεός
- ΔΥΟ; - Δύο κέρατα το βόδι
- ΤΡΙΑ ; - Τρία πόδια η σιδεροστιά
- ΤΕΣΣΕΡΑ; - Τέσσερα βυζιά η γελάδα
- ΠΕΝΤΕ; - Πέντε δάχτυλα το χέρι
- ΈΞΙ; - Έξι αστέρια σέρνει η πούλια
- ΕΠΤΑ; - Επταπάρθενος χορός
- ΟΧΤΩ; - Οχταπόδι στο γιαλό
- ΕΝΝΙΑ; - Εννιαμήνικο παιδί
- ΔΕΚΑ; - Δέκα δάχτυλα τα πόδια
- ΕΝΤΕΚΑ; - Εντεκαμήνικο μουλάρι
- ΔΩΔΕΚΑ; - Δώδεκα μήνες σέρνει ο χρόνος
- ΔΕΚΑΤΡΙΑ; - ΔΕΚΑΤΡΙΞΙΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟΣ!!!!
Αυτό ήταν!! Το «στοιχειό» έσκασε, εξαφανίστηκε, εξαϋλώθηκε και ποτέ πια δεν ενόχλησε τις γαμήλιες πομπές! Έμειναν να μας το θυμίζουν αναφορές παλαιότερων συγχωριανών μας που το συνάντησαν, άγριο και σκυθρωπό γιατί νικήθηκε από μια κοινή θνητή, κάνοντας τους να τρέχουν ακόμα!
Σίγουρα όμως έμειναν να μας το θυμίζουν τα απολιθώματα των συμπεθεριών που πέτρωσαν γιατί δεν είχαν την τύχη και το θάρρος της Ζαπαντιώτισσας νύφης!
Δημήτρης Β. Καρέλης