Ο «μουσοστεφής» Έλλην ποιητής, Γεώργιος Ζαλοκώστας (1805-1858), γεννημένος στο Συρράκο
της Ηπείρου, βλάχικης
καταγωγής, ένας από
τους μάλλον αγνούς, αισθηματικούς, λυρικούς και τεχνοτρόπους ποιητές της
πρώτης πεντηκοντάδος του 19ου αιώνος, φιλόκαλος κι ευγενικός ποιητής και
εθνικός αγωνιστής, «πρώτος στ’ άρματα και στα γράμματα», καθώς έφηβος ων κατέβηκε από την
Ιταλία, όπου διέμενε οικογενειακώς, στην Ελλάδα κι έλαβε μέρος στην Επανάσταση
του 1821. Σπούδασε στο Λιβόρνο της Ιταλίας και στη Νομική Σχολή του
Πανεπιστημίου της Πίζας, ενώ τραγουδώντας τον ατέλειωτο προσωπικό του πόνο, ο Ζαλοκώστας
είναι η τραγικότερη μορφή του ποιητή.
Ο Γεώργιος Ζαλοκώστας, ωραίο παράδειγμα μαχόμενου πνευματικού Ελληνισμού, λούσθηκε εις τα
καθαρά νάματα της συγχρόνου ελληνικής Κασταλίας, είναι γόνος και θρέμμα της αναγεννηθείσης
Ελλάδος, ενώ «η ποίησις του Ζαλοκώστα
είναι «γεννηθείσα επί του πεδίου των μαχών και οσφρανθείσα τοσάκις την
πυρίτιδα…».
Στα «Άπαντα» του ποιητή, που
εξέδωσε η γυναίκα του το 1859 μετά τον θάνατό του, εμπεριέχεται ποίημα
αναφερόμενο σε κάποιο νεαρό από το σκλαβωμένο τότε Δομοκό, οποίος πείθεται από τη «Λιγερή» να
επιστρέψει στον τόπο του στη Θεσσαλία και ν’ αγωνιστεί για την λευτεριά της
πατρίδας.
Δημήτρης Β. Καρέλης
17/5/2018
Ζαλοκώστας Γεώργιος, Τα
άπαντα, Πρώτη έκδοση, Τυπ. Δ. Αθ.
Μαυρομμάτης, Αθήνα, 1859, σελ. 352.